Dag is de naam van het gehucht tegen de Macedonische grens aan waar een vluchtelingenkamp staat, Cabins op het lokale vliegveld en tenten in het gras ernaast.
In de middle of nowhere lijkt het, een uur rijden van Thessaloniki richting de republiek van Noord-Macedonië of hoe het land daar ook mag heten.
In een klein en zwaar onderbezet team begin ik daar morgen, wat ik ga doen, het zal wisselend zijn. Uit verhalen heb ik al begrepen dat er geen artsen zonder grenzen of st Bootvluchteling is, doch slechts één arts die door de Griekse overheid wordt betaald.
Het voelt hier als het einde van de wereld maar voor vluchtelingen is dit één van de plekken om Europa verder in te trekken ware het niet dat veel voormalig Oostbloklanden de grens dichthouden en mensen terugsturen, ook al mag dat formeel niet binnen de EU.
Ik ben benieuwd wat ik als vrijwilliger ga aantreffen daar, vanaf morgenochtend 08:30 weet ik meer.