Na een nacht doorgebracht te hebben op het vliegveld van Athene, ben ik vanochtend doorgereisd naar het eiland Samos. Samos ligt bijna tegen Turkije aan, je kunt er bijna naar toe zwemmen lijkt het, maar dat zal in de praktijk wel anders uitpakken dan gewenst.
Na even gewacht te hebben, het Limburgs kwartiertje duurt hier ruim een uur... de bus genomen naar het gelijknamige stadje Samos.
ze hanteren hier blijkbaar het principe van ”slow life”, ergens aankomen is belangrijker dan de tijd die de planning aangeeft. Even wennen maar het leert je afremmen.
Ik overnacht de eerste dagen in het Paradise hotel (https://www.samos-paradise.gr ). Voor ca €25 een kamer met ontbijt, morgen ga ik op zoek naar iers goedkopers als ze nog geen plek hebben in één van de vrijwilligershuizen. Voor €250 per maand moet je hier in een pension kunnen overnachten.
Na een paar uren slaap ben ik de stad ingetrokken en weet al dat het centrum aardig compact is, lopen is bijna even snel als een scooter of auto en ook nog goedkoper. Het terrein in de stad loopt op naar omhoog, veel stijle weggetjes en veel trappen. Na een maand hier is mijn conditie flink verbeterd denk ik😉👍.
Vanmiddag kennis gemaakt met enkele mensen van de organisatie Samos Volunteers (SV) op hun centrale locatie het Alpha Center waar ondermeer taalles, yoga en andere vormen van afleiding wordt geboden. Waar ik dacht dat het gros van de vluchtelingen uit Arabisch sprekende landen als Afghanistan, Syrië of anders vandaan kwam, leek het een Afrikaanse kolonie. Ze hebben dus themadagen zodat culturen, geslachten en leeftijdscategoriën elkaar hier in dit gebouw niet veel tegen zullen komen. Op straat zag ik meer Arabische gezinnen wandelen etc. Het is hier zo dat ze de eerste 25 dagen na aankomst niet van het kamp af mogen en erna, als ze een soort toestemming of permit hebben wel.
(De rode sterren op de bijgevoegde kaart zijn de locaties van SV en de omcirkelde het kamp.)
Met de planner, Emma, heb ik kort gesproken. Morgen instrueert ze mij, eerder deze week is een groepje vrijwilligers gestart en morgen ben ik de enigste. Vrijdag sta ik op het rooster ingepland voor ‘normale’ diensten.
Met Emma heb ik al gesproken waar behoefte aan is, een deel van het Sponsorgeld wordt voor SV gebruikt. Ze heeft mij gevraagd om de komende week de ogen en oren open te houden en te kijken waar volgens mij zaken anders/beter kunnen en waar dan behoefte aan is en ook met de mensen te praten. Het lijkt mij goed om eerst een kwart van het geld dat binnenkomt door giften te gebruiken voor hen. Over een week weet ik iets meer en zal dan met Ate Faber van de diaconie overleggen.
Ik ben een aantal locaties van Samos Volunteers (ik noem ze voortaan SV) langsgegaan vandaag om een besef te krijgen van de stad en van afstanden. Het is een mooi oud stadje dat het van toeristen moet hebben. Je kunt merken dat ook vluchtelingen de boulevard op zoeken om te genieten van de zon en om met elkaar te praten en soms ook te zingen, hoorde ik. Maar wat kun je anders, als je maanden en soms jaren hier zit, je bent blij dat je eruit kunt.
De komende dagen zal ik ook op het kamp komen, het zal er vast anders zijn. Maar dat vertel ik later, nu eerst deze indrukken delen.
ps. Inmiddels ook een appartement gevonden voor een aantrekkelijke prijs en een nog mooier uitzicht. Ik ben gesetteld voor het echte werk nu.
Ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat mij die weken hier worden gegund om mentaal maar zeker fysiek beter voorbereid te zijn voor Lesbos dat een zware taak is.
Morgen begint het, ik denk dat ik er klaar voor ben.🙏
