Na een intense week van wennen, aan werk en het gevoelsmatig missen van vrije tijd of überhaupt tijd voor mezelf, ben ik nu in staat om te schrijven wat dit alles met mij doet.
Actief in een bijzonder dynamische omgeving maar verpakt in een organisatie van statische structuren, voel ik mij onderdeel van de gezondheidszorg van protocollen. Een omgeving waarvan ik mij jarenlang op gepaste afstand heb kunnen houden in mijn eigen vrijheid van het ondernemerschap, voelt het als een pas op de plaats.
Een verplichte creatieve pauze die duurt zolang ik hier ben. Voor velen is dit een wereld van relatieve zekerheden waarbinnen ze kunnen bewegen en waar ze zich veilig voelen. Hier gaat het om de inhoud terwijl voor mij de structuren en het vormen daarvan minstens zo belangrijk zijn. Captured by the system 😉, het leven op de rem.
Mentaal en fysiek kan ik de dynamische omgeving prima aan, hoe heftig soms ook. Anders is het met het statische deel, mijn innerlijke wezen heeft hier moeite mee omdat ik droom in het creëeren en niet in het afstoffen en onderhouden van een gevoelsmatig vastgeroeste structuur die soms een lik verf krijgt, soms zilver, soms goud, maar vaker grijs.
Weer een ervaring rijker.
Waar ik voldoening in vind is het contact met de mensen, puur, dankbaar, ongeduldig, opdringerig en opkomend voor zichzelf en soms voor hun gezin.