Een foto maken op het kamp is eigenlijk taboe maar een paar moet kunnen, aangevuld met een paar vanaf Google.
Gisteravond met Emma, een arts uit het midden van het land, patiënten ontvangen en meer van dat alles. Het was een rustige avond met slechts...69 patiënten, drie keer een ambulance voor zwangere vrouwen en de reguliere zaken als krabben (vaak schurft), keel- en hoofdpijn en meer.
Het is een leuk team met over het algemeen veel Nederlands sprekenden, maar de officiële voertaal blijft Engels, ernaast een paar woorden Arabic of Farsi, een verdwaald woord Frans etc.
Voor de tolken die hier rondlopen heb ik diep respect, ze zijn zelf vluchteling en draaien daarnaast geheel vrijwillig dagenlang mee om hun mede kampbewoners te helpen. Sommigen wonen in de stad hier omdat het voor hen gevaarlijk kan zijn op het kamp te wonen. Zij worden vaak als boodschapper gezien terwijl hun rol echt anders is. Ze komen uit Gaza, Iran, Irak, Afghanistan en elders vandaan.
Samen met hen (be-)handelen wij uit een grote cabin met twee behandelkamers die verdeeld worden in vier ruimtes met een dunne scheiding ertussen, met ernaast een constructie van hekwerk voorzien van plastic kleden dat is verwetot tot een ontvangstruimte, twee wachtruimtes en een paar triage-ruimtes. Een kleine triage-ruimte is te zien en zo ook één van de wachtkamers.
Op één van de foto’s kun je zien dat er een kleine gele cirkel is aangebracht, daar is het behandelcentrum gevestigd. Het heeft twee ingangen, één voor de patiënten iit de beschermde secties, alleenreizende jongeren en vrouwen en daarnaast een ingang voor de overige kamp- en jungle-bewoners, de tenten buiten de reguliere kampdelen.
Sinds gisteren zijn de werktijden verschoven van 17-24 naar 16-23, tel daar een uur aan voorbereiding bij en 1,5-2 uur aan tijd achteraf, dan heb je een idee hoe het eraan toegaat en wat het qua inspanning kost. Overdag zijn andere organisaties als Kitrinos Healthcare actief.
