Ik moet mijn verhaal kwijt...
en daarom schrijf ik nu wat vaker. 😉🙏
Op dit moment zit ik er al tot mijn oren in, al die indrukken en al die mensen. Het is even zoeken en wennen hoe alles werkt maar dat gaat lukken. Het is basic werk dat de vrijwilligers hier doen, maar zij en ik dus ook, zijn dienstbaar aan de medemens.
Sinds vanochtend draai ik mee in de diensten, gastheer zijn in het communityhuis waar vluchtelingen welkom zijn van 9-1830 en waar volop gebruik van wordt gemaakt. Het werk dat ik hier doe varieert van de theekan bijvullen (30 liter theepot...) waar 75 theezakjes per 2uur ingaan en 60 liter in twee uren er doorheen gaat. Suiker bijvullen, 3 kilo per uur, toilet schoonmaken (elk kwartier) omdat alle 50-100 personen er gebruik van maken, opruimen en bijvullen...
Allemaal hebben ze een mobiele phone en elektriciteit is hierbij dus een eerste levensbehoefte geworden. Verdeeldozen, snoeren en stekkers. Tussendoor dammen, triktrak en praten met elkaar en met ons. Van binnen word ik hier blij van, warm van.
Maar het mooiste dat ik hier zie zijn die gezichten die nieuwsgierig mijn hand komen drukken, weer een nieuwe witman 😉. Niet voor niets staat er op de balie een zeepdispenser met antibacteriële zeep en minstens eens per half uur was ik mijn handen. Schurft, luizen en andere ziektes komen op het kamp voor en die nemen ze mee en we willen natuurlijk vriendelijk blijven en dat doen wij van harte ❤️🙏. Het is echt een waterplek in de woestijn, een geliefde plek in een harde wereld.
Vanmiddag in de wasserette gestaan, deze wordt door Samos Volunteers gerund, is betaald door Artsen zonder Grenzen. 6 professionele wasmachines en drogers staan 12uren per dag en 6 dagen in de week te stampen, 40 minuten per beurt. Per dag krijgen 55 mensen een ticket om hun spullen te komen brengen, vandaag zelfs 12waszakken vol voor 1 familie met 8 kinderen. Het lijkt mooi maar op het kamp staan 8 koudwaterkranen voor 4100 mensen en daar moeten ze het mee doen. Wassen, afwassen, etc. Eens per gemiddeld drie maanden zijn ze aan de beurt om hun was aan te bieden. Meer capaciteit is er niet zo ook de ruimte niet. Er wordt voorzichtig met de spullen omgegaan omdat het vaak alles is dat ze hebben en het verlies kan ook niet door SV (Samos Volunteers) gecompenseerd worden want hun budget is ook beperkt. Een schrijnende toestand!
Het kampmanagement is streng, er mag weinig en ook de politie schijnt niet gemakkelijk te zijn, maar ja, zij hebben hier ook niet om gevraagd.
Als je die vluchtelingen ziet komen bij mij zelfs wel eens gedachten boven, vooroordelen. Sommige vluchtelingen lijken zo van een filmset afgelopen te zijn, echt vluchteling of economisch? Wie ben ik om daar een mening over te hebben. Je moet echt hoop hebben op een betere toekomst om dat water over te steken waar menig mens de ondergang heeft gevonden. Dat doe je volgens mij niet voor je plezier maar puur omdat je radeloos bent. Uiteraard zijn er gelukszoekers, maar ook zij komen in deze ellende terecht. In een kleine tent, in de kou en regen, op de enkele gelukkige na die in een cabin of zelfs appartement terecht komt, vaak gezinnen met special needs kinderen.
Ik ben blij dat ik hier zit en wat kan betekenen maar ik kan het niet alleen. Er is een tekort aan alles en zelfs de vrijwilligers missen zelfs de luxe van hele simpele dingen om hun werk wat gemakkelijker te kunnen doen. Sponsort u mij dan kunnen wij samen het verschil maken.
Uw gift kunt u storten op de bankrekening van de diaconie van de PGWH-kerk in Winsum, bankrekening: NL66INGB0001731349 onder vermelding van "Bootvluchteling", deze gift is fiscaal aftrekbaar. Met uw gift kan ik mede namens u mijn capaciteiten inzetten voor de medemens.
Bedankt alvast!
Hille @Samos