Het is niet allemaal serieus en somberheid dat de klok hier slaat. De afgelopen maand hebben we zeker gelachen met elkaar.
Met de vluchtelingen, geprobeerd de humor van elkaar te begrijpen, met de vrijwilligers over de kleinste dingen.
Regelmatig waren er dingen zoek, sleutels, bekers en klein kantoormateriaal. Bewust of onbewust, je weet het niet en het gaf ook niet. Soms kwam het terug en soms ook niet. Er werd niet moeilijk over gedaan, Alibaba kreeg de schuld. Als je “betrapt“ was, was jij op dat moment de Alibaba omdat je dingen achterover had gedrukt of sleutels per ongeluk in je zak had gestopt terwijl ze aan het bord horen te hangen.
De fratsen van mensen kregen het stempel malaka, ofwel niet helemaal lekker tussen de oren. De lol was er niet minder om, je kunt er beter lachen om de dingen die gebeuren. En zo nog veel meer.
Ze blijven me bij, die kleine dingen, naast de geo-politiek van de EU, van Arabische landen met betrekking tot hun “broeders en zusters“ die op drift zijn, zo ook de mensen van het Afrikaanse continent die naar een beter leven op zoek zijn.
Mooie mensen allemaal, ik zal ze missen. Ik ben op een bijzondere manier van hun gaan houden. Brice uit Kameroen, Mohamad uit Aleppo, Bogdan uit Boekarest, Emma uit Londen, Marlieke uit Amsterdam en nog veel meer. Gisteren heb ik in de Grieks Orthodoxe kerk een kaars aangestoken voor allen🕯. Love you all❤️🙏.
Nu op naar Lesbos via Athene.🛫🛬